Το 1982 υπογράφτηκε στην ΟΗΕ το διεθνὲς δίκαιο της θάλασσας πού καθορίζει τα θέματα της υφαλοκρηπίδας στα 12 ναυτικὰ μίλια απὸ τις ακτές.
Με το διεθνὲς δίκαιο της θάλασσας δεν έχουν συμφωνήσει και δεν το έχουν υπογράψει δύο χώρες οι ΗΠΑ (λόγω αρκτικής) και ἡ Τουρκία (λόγω Αιγαίου).
Σύμφωνα με το δίκαιό του ΟΗΕ αν μία χώρα έχει υποθαλάσσια οροσειρά ἡ οποία είναι γεωλογική συνέχεια μίας εξωτερικής γεωλογικής διαμόρφωσης τότε ἡ υφαλοκρηπίδα της επεκτείνεται μέχρι 12 ναυτικά μίλια απὸ το τέλος της υποθαλάσσιας οροσειράς.
Επομένως ἡ υφαλοκρηπίδα της Ρωσίας με βάση το δίκαιο φτάνει μέχρι την Γροιλανδία και έτσι όλη ἡ Αρκτική της ανήκει. Στον βόρειο πόλο όμως είναι το 25% των υδρογονανθράκων και άρα ἡ Ρωσία έχει την δυνατότητα να γίνει ἡ μεγαλύτερη ενεργειακή δύναμη του κόσμου.
Αυτὸς είναι ὁ λόγος πού δεν υπόγραψαν το δίκαιο οι ΗΠΑ. Απ την άλλη ἡ Τουρκία γνωρίζοντας ότι αν εφαρμοστεί το δίκαιο δεν έχει υφαλοκρηπίδα πού να έχει κοιτάσματα δεν το υπόγραψε και έθεσε ως αιτία πολέμου την εφαρμογή του στο Αιγαίο.
Επομένως ἡ Ελλάδα αν τολμήσει να το εφαρμόσει θα οδηγηθεί σε σύγκρουση.
Ουσιαστικά όμως οι ευρωπαίοι και οι αμερικανοί μέσω της Ελλάδας δημιουργούν τετελεσμένο για την κατάργηση και την μη εφαρμογή του δίκαιου έτσι ώστε και ἡ Ρωσία να χάσει την Αρκτική.
Για αυτὸ τον λόγο χρεοκοπήσαμε και μπήκαμε στο μηχανισμό στήριξης, από τους Ευρωπαίους, για να μην υπάρξει ποτέ ἡ πιθανότητα δημιουργίας τετελεσμένου στο Αιγαίο για εφαρμογή του διεθνούς δίκαιου πού θα μπορεί ἡ Ρωσία να το χρησιμοποιήσει στην Χάγη (ως δεδικασμένο) και να κερδίσει την υφαλοκρηπίδα της αρκτικής.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου